Balans
De maand juni – bracht me uit balans. Ik werd 28, een moment van reflectie, maar ook van innerlijke onrust. Toch, toen het misging, vond ik de kracht om weer op te staan. Niet langzaam, maar met volle vaart – een sprint richting die stip op de horizon. Want ik wíl dit. En ik kán dit. Stap voor stap werk ik aan mijn toekomst, vol nieuw perspectief.
In een wereld waarin kunstmatige intelligentie steeds meer ruimte inneemt, lijkt puurheid soms te vervagen. Maar het bestaat nog. Ga eens in alle vroegte op pad: de wereld is dan stil, helder en adembenemend mooi. Precies dat moment wilde ik vastleggen met mijn camera – geen wifi, geen luxe instellingen, gewoon een zelfontspanner en het zadel van mijn fiets als statief. Omdat sommige beelden een beetje meer moeite waard zijn.
Toen ik de foto terugzag, voelde ik het in alles: daar stond ik, omringd door stilte, maar vol emotie. Die ene foto symboliseerde precies wat ik nodig had – het bewijs dat ik, na een zware maand, weer rechtop stond.
En dat deed ik niet alleen. Tavaris Techniek was mijn veilige haven. Een plek waar ik de moed vond om mezelf in de spiegel aan te kijken. Vanuit daar begon ik opnieuw. Ik vond de kracht in beweging – in kickboksen. Na jaren voelde ik weer lucht, terwijl ik eerder zo gevangen zat in mijn hoofd.
Vandaag ben ik weer in balans. En als ik wankel? Dan weet ik: positiviteit is mijn kracht. Niet blijven liggen, maar telkens weer opstaan. Dat is wie ik ben.
